Βασίζεται σε Ερευνητική Εργασία που εκπονήθηκε απο τους μαθητές της Β Λυκείου κατά το σχολικό έτος 2014-2015

Στις αρχές του περασμένου αιώνα δεν υπήρχε γυμνάσιο στην Ελάτεια. Έτσι όσοι μαθητές ήθελαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο γυμνάσιο πήγαιναν σε δημόσιο στην Αθήνα ή σε ιδιωτικό στη Λιβαδειά με την επωνυμία «Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ», το οποίο το 1920 έγινε κι αυτό δημόσιο. 

Στην Ελάτεια πρωτολειτούργησε γυμνάσιο στη δεκαετία του 1950. Μέχρι το σχολικό έτος 1962-?63 λειτουργούσε ως τριτάξιο παράρτημα της Αμφίκλειας. Από το 1963-?64 ήταν ανεξάρτητο αλλά μόνο τριτάξιο. Το σχολικό έτος 1965-?66 λειτουργεί ξανά ως παράρτημα αυτή τη φορά της Αταλάντης.

Με την ίδρυσή του στεγάστηκε στο κτίριο όπου σήμερα βρίσκονται τα γραφεία του Πολιτιστικού Συλλόγου Ελάτειας, δηλαδή στο παλιό αγροτικό ιατρείο. Υπήρχαν δύο μεγάλες αίθουσες διδασκαλίας. Το γραφείο της διεύθυνσης βρισκόταν ανάμεσα στις δύο αυτές αίθουσες. Αυτό μαρτυρείται και από την συγγραφέα Αγγελική Ζολώτα στο βιβλίο «Ο δρόμος μου περνούσε από τα σχολεία», η οποία ήταν καθηγήτρια για αρκετά χρόνια στο σχολείο Ελάτειας και αναφέρει: 

«Το 1961 στην Ελάτεια υπήρχε γυμνασιακό παράρτημα με τέσσερις τάξεις. Το σχολείο ήταν ένα παλιό κτίριο με μόνο δυο αίθουσες, μικρό γραφείο ανάμεσα, και μια μικρή πέτρινη σκάλα όπου στήνονταν οι καθηγητές. Το σχολείο περιτριγυριζόταν από ένα μαντρότοιχο και μια δεύτερη αυλή.»

Για τις υπόλοιπες τάξεις ενοικιάστηκαν αίθουσες σε άλλα κτίρια όπως του Δαή, απέναντι από το γυμνάσιο και δίπλα στο φωτογραφείο του Δημήτρη Ζήση. Άλλη αίθουσα ήταν στο ισόγειο του Μάνδρου, όπου οι μαθητές, σύμφωνα με μαρτυρίες συνέντευξης, «άκουγαν τους θορύβους από τα χτυπήματα του πεταλωτή, ο οποίος έβαζε πέταλα στις οπλές των αλόγων». Μια ακόμη αίθουσα διδασκαλίας ήταν απέναντι από το σημερινό «MARKETIN», δηλαδή στο ισόγειο του Σπύρου του Θεολόγου.

Προαύλιο διέθετε μόνο το κυρίως κτίριο, το χώρο που βλέπουμε σήμερα στην είσοδο του πρώην αγροτικού ιατρείο. Όμως το 1966-?67 στο κτίριο όπου στεγαζόταν το σχολείο στεγάζεται το αγροτικό ιατρείο. Οπότε αναγκαστικά το σχολείο μεταφέρεται την ίδια χρονιά στο κτίριο του Νίκου του Καραβίδα, βορειοανατολικά από τη σημερινή τοποθεσία του σημερινού σχολείου, όπου υπήρχαν τέσσερις αίθουσες στο ισόγειο και δύο στον πρώτο όροφο καθώς επίσης και το γραφείο της διεύθυνσης. Απόσπασμα από το βιβλίο«Ο δρόμος μου περνούσε από τα σχολεία» της Α. Ζολώτα αναφέρει αναλυτικότερα:

«Ως το ?67 το σχολείο μας στεγαζόταν σε πέντε (!) διαφορετικά σπίτια ή καταστήματα, και δυο από τις αίθουσές μας ήταν ακριβώς πάνω στον κεντρικό δρόμο του χωριού. Αυτό βέβαια από κάθε άποψη ήταν κακό, αλλά φαίνεται πως η νεότης -καθηγητών και μαθητών- μπορεί πολλά να αντέχει. Άλλωστε όλοι μας τότε, μικροί και μεγάλοι, ξέραμε τι εστί ταλαιπωρία, και μάλλον της είχαμε πάρει τον αέρα. Κάποτε όμως ήρθε η ώρα και μαζευτήκαμε από τους δρόμους. Κάποια μέρα, φθινόπωρο του ?67 ο πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής μας ανήγγειλε χαρούμενος:

Νοικιάσαμε το κτίριο του Καραβίδα και θα χωρέσει εκεί όλο το σχολείο!

Αμάν, αδερφέ μου, επιτέλους! Τόσα χρόνια από σοκάκι σε σοκάκι?. κουβάλησαν τα παλικάρια του σχολείου βιβλία, θρανία και γενικά όλο τον εξοπλισμό, και μαζευτήκαμε ωραία. Είχε αίθουσες πάνω και κάτω και μια τσιμεντένια εσωτερική σκάλα. Το μικρό γραφείο, επάνω, δε χωρούσε περισσότερα από τέσσερα καθίσματα.

Κι έτσι εγκατασταθήκαμε στην επάνω άκρη του χωριού και οι αίθουσές μας ήταν φωτεινές και ήσυχες.»

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 αρχίζει να χτίζεται το σημερινό σχολείο. Το 1970 το σχολείο μεταφέρεται στη σημερινή του θέση, όπου υπήρχε γήπεδο για την ποδοσφαιρική ομάδα Γ.Σ. ΕΛΑΤΕΙΑΚΟΣ, το οποίο απαλλοτρίωσαν για να γίνει το σχολείο. Επίσης σε εκείνο το χώρο βρισκόταν πευκώνας που τον είχαν φυτέψει στο παρελθόν μόνοι τους οι ίδιοι οι μαθητές. Τα πρώτα χρόνια ήταν μόνο ισόγειο, δεν υπήρχε ο δεύτερος όροφος ούτε τα γραφεία των καθηγητών του Λυκείου. Οι τάξεις είχαν κοινή είσοδο και χωρίζονταν από γυψοσανίδα. 

Σύμφωνα με το βιβλίο της κας Ζολώτα:

«Ύστερα από τρία χρόνια, το φθινόπωρο του ?70, μετακομίσαμε σε κανονικό σχολικό κτίριο που είχε χτιστεί λίγο πιο πέρα. Η είσοδος στα δύο γραφεία ήταν μια πορτούλα στενή τόση δα, σαν να έμπαινες σε ? κρατητήριο!»

Το 1972-?73 γίνεται ανεξάρτητο εξατάξιο και αρχίζουν πλέον να εκδίδονται απολυτήρια από το σχολείο της Ελάτειας, ενώ από το 1962 και πριν οποιοσδήποτε τίτλος προερχόταν από το σχολείο της Αμφίκλειας και από το 1965 μέχρι το 1972, έπαιρναν απολυτήρια πλήρους γυμνασίου από την Αταλάντη. Το 1976-77 γίνεται ανεξάρτητο Λύκειο.

Το γυμνάσιο Ελάτειας την περίοδο 1980-1990 ήταν το μεγαλύτερο σε αριθμό μαθητών στην ευρύτερη περιοχή. Σε αυτό συντελούσε και ο μεγάλος αριθμός μαθητών που έρχονταν από γειτονικά χωριά όπως το Καλαπόδι, το Ζέλι, ο Προφήτης Ηλίας και η Σφάκα. 

Το 2000 δημιουργείται το νέο εργαστήριο φυσικών επιστημών, κατάλληλα εξοπλισμένο, εκεί όπου σήμερα βρίσκονται τα γραφεία των καθηγητών του λυκείου. Από το 2001 γίνονται αλλαγές στις αίθουσες του ισογείου, δηλαδή γίνεται αύξηση των αιθουσών όμως μικραίνει η χωρητικότητά τους, μιας και, για παράδειγμα, μια μεγάλη αίθουσα τη χώριζαν σε δυο μικρότερες. 

Το 2003-2004 γίνεται προσθήκη αίθουσας πολλαπλών χρήσεων, η οποία διαθέτει κονσόλα ήχου και βιντεοπροβολέα. Επίσης δημιουργήθηκαν δύο νέες αίθουσες πάνω από την αίθουσα πολλαπλών χρήσεων δημιουργώντας έτσι μια νέα σχολική πτέρυγα. 

Το σχολικό έτος 2004-2005 μεταφέρεται το παλιό εργαστήριο εκεί όπου βρίσκεται σήμερα, και στη θέση του γίνεται η νέα αίθουσα καθηγητών του λυκείου. Το 2006-2007 γίνεται η αναδιαμόρφωση του προαυλίου χώρου με πλάκες και δημιουργία κερκίδας. Το 2008-2009 δημιουργείται σύγχρονη σχολική βιβλιοθήκη (Ε.Π.Ε.Α.Ε.Κ). 

Το 2014-2015 γίνεται αντικατάσταση των παλιών σιδερένιων πορτοπαραθύρων με νέα αλουμινένια με στόχο τη μόνωση για εξοικονόμηση θερμότητας, και την καλύτερη ασφάλεια των μαθητών.

Έως το 2011 το σχολείο λειτουργούσε και ως εξεταστικό κέντρο πανελλαδικών εξετάσεων. Από το 2011 όμως παύει να είναι εξεταστικό κέντρο λόγω των συγχωνεύσεων.